Geborn san mia vor sechzig Joahr

In lang vergangner Zeit,
ols Raiding noch vül kleiner woar,
doch ghobt hot’s vül mehr Leut.

 
De Häuser woarn fost olle gleich,
Stubn, Kuchl, Stubn und Kammer –
Und glebt hobn drin ocht, zehn, zwölf Leut;
Mitn Plotz woars oft a Jammer.
 
Der Dorfstrluß is aus Erdn gewin,
weil an Asphalt hot’s no nit gebn.
Küahdreck und Roßknödl sein do glegn –
Und d‘ Sauholt, - des woars‘ dörflich Leben.
 
Und wanns dann gregnt hot, wissen wir,
warn staubfrei auch die Stroßn.
Und’s Kot, bis auf die Knöberl schier
Dorfauf, dorfob die Gossn.
 
Mög er uns fernerhin begleiten
De Bo-bam (Pappeln) woarn an unserm Boch
Link, rechts, af beiden Seitn.
Im Wossa Gäns und Enten noch
Zu unsern Kinderzeiten.
So vüles is moderner worn.
Kühlschränk, Autos und Traktorn,
de Häuser hobn ma stockhoch baut
und überoll wird Fernseh gschaut.
 
Wir olle wolln’s modern uns richten,
wolln a normal af nix verzichten –
doch – wenn uns auch der Fortschritt gfreut,
es woar auch schön in olter Zeit!
 
Dank und Bitte
 
So vieles is ganz anders wordn
In d’letzten 50, 60 Joahrn.
Doch in d’Vergangenheit zum Glück,
do – denken wir nur gern zurück!
 
Und danken wolln wir auch noch jetzt
Dem Herrgott noch zu guter letzt.
Hot uns geführt durch schzig Joahr
In denen Glück und Unglück woar
Mit Not und Kriag. In bessre Zeiten
 
Autor: Johann Erhardt